Dzień dobry.

Forma grzecznościowa, przywitanie się – dzień dobry. Mogłoby się wydawać, że łatwe zdanie. Każdy umie je wypowiedzieć. Każdy wie, kiedy go użyć. Nic bardziej mylnego!

Przypominam sobie czasy, kiedy byłam jeszcze z metra cięta – wtedy człowiek witał się z każdym o każdej porze, a z niektórymi po kilka razy, widząc się ponownie w ciągu dnia. Tak mnie rodzice też wychowali, by starszych szanować, pomagać innym i mówić dzień dobry. Zostało mi do dzisiaj. Taka wadliwa jestem, bo widzę, że to „niemodne” ostatnio.

Od jakiegoś czasu obserwuję pewne „zjawisko”. Na przykład: wchodzę do przedszkola dzieci, mówię zatem dzień dobry. Czasem ktoś odpowie ze zgromadzonych tam ludzi, a czasem nie. Osoby wchodzące za mną, nawet nie ruszają wargami by udawać, że się witają.  Ja się kurde pytam, o co chodzi? Bo nie rozumiem. Co ja – przeźroczysta jestem? Ktoś jest niemową? Mama go nie nauczyła kultury? Serio nie ogarniam dzisiejszego społeczeństwa. Ludzie zachowują się jakby nie chcieli mieć ze sobą kompletnie żadnego kontaktu. Nie daj Boże spojrzysz w czyjąś stronę, a jak się odezwiesz to patrzą na ciebie jak na dziwaka. Ludzie!!! Do jasnej cholery, ogarnijcie się! Na „fejsbuczkach” to tacy wszyscy wygadani, poligloci, tagują, oznaczają, ha ha i hi hi. Kiedy przyjdzie face to face to zwykłego dzień dobry nie potrafią powiedzieć.

Czasami widzę, że ktoś specjalnie chowa lub odwraca głowę, że niby nie zauważył 😀 Ja wtedy na pełny regulator „Dzień dobry, pani Teresko!!!”, albo „Cześć Marysia!!!” i wtedy ta konsternacja, że muszą odpowiedzieć 😀 😀 😀

Myślałam ( jeszcze chwilę temu, bo bacznie obserwuję wszystko i wszystkich ), że to świat zdziczał przez technologię. Jednak niestety muszę przyznać i napisać, że to my zdziczeliśmy, a nie świat… Gorzej! To zdziczało moje/nasze pokolenie!!! (no i młodsze i prawdopodobnie następne też i będzie chyba tylko coraz gorzej ). Kiedy w przedszkolu dziecko odbiera babcia albo dziadek, wszyscy już od progu witają się, zagadują, że zimno dzisiaj się zrobiło, itd. Da się? Zwykłe zdanie, lekki uśmiech i wymiana uprzejmości. Jest kontakt wzrokowy, można się do kogoś uśmiechnąć i poprawić sobie humor, łapiąc więcej powietrza w płuca. Mi czasem takie „obce” dzień dobry, potrafi dzień naprawić. Mam nadzieję, że ja swoim „dzień dobry” potrafię robić to samo… Niektórzy nadal będą patrzeć na mnie jak na wariatkę, ale chyba powoli zaczynam się przyzwyczajać do takich spojrzeń 😉

Kochani! DZIEŃ DOBRY! Jak mija Wam dzień? Chłodniej się trochę zrobiło, prawda? Zima chyba sobie powoli o nas przypomina. 😉 Mimo wszystko życzę Wam cudownego poniedziałku! Pamiętajcie, że każdy nowy tydzień to szansa na drobne zmiany! 🙂 Korzystajmy z tego! Cieszmy się, tańczmy, zjedzmy coś dobrego, uśmiechnijmy do nieznajomego, pomóżmy komuś, odzywajmy się do siebie nawzajem i rozmawiajmy! Nie na internecie, nie w telefonach –  użyjmy głosu. Jest wtedy szansa, że zdziczejemy trochę wolniej 😉

P.S. Kto jak kto, ale ja o nowych szansach wiem sporo – zdjęcia z soboty. Jesteśmy cali i zdrowi, mamy się dobrze:* Pamiętajcie, życie mamy tylko jedno – korzystajcie z niego, bo nigdy nie wiadomo…. :*

Buziaki i Hakuna matata na cały tydzień!

K.