Pewność.

Wczoraj razem z szarańczą postanowiłam upiec ciasto. Wybrałam drożdżowe, bo jakaś ochota mnie naszła. Zawsze wychodzi mi w sam raz. Wysokie, pulchne, z kruszonką i owocami, nie przesuszone, nie za słodkie, no nieskromnie powiem – idealne. Razem przygotowaliśmy wszystko. Fakt, że robienie czegokolwiek w kuchni razem z trójką dzieci, wymaga większego skupienia i sprawdzenia czy zrobiło się wszystko jak powinno, ale nie zwracałam jakoś większej uwagi na przepis, bo już go pamiętałam.  🙂 Miksowaliśmy, wlewaliśmy i mieszaliśmy. Zostawiłam ciasto do wyrośnięcia… i tu zaczęły się schody. Godzina mija a tu nic. Wylałam na blachę. „Może tu wyrośnie?” gadałam do siebie w myślach. Mija kolejna godzina… nic. Nigdy jeszcze mi się nie zdażyło. Wstawiłam do piekarnika. Wiedziałam, że już nic z tego nie będzie, ale chciałam poeksperymentować. No wyszedł piękny zakalec. 😀 Usiadłam na spokojnie wieczorem. Przemyślałam wszystkie swoje ruchy przy robieniu ciasta. Doszłam do tego, że poległam bo… byłam zbyt pewna siebie. ( no i oprócz tego, że prawdopodobnie drożdże były stare, albo dałam ich za dużo, albo było za zimne mleko, a masło za gorące 😉 )

Zawsze ciasto wychodziło, zatem nie zwracałam uwagi na przepis, robiłam z przeświadczeniem, że nic nie może mnie zaskoczyć, że potrafię i że wyjdzie i tym razem.

Można to przełożyć na każdą dziedzinę życia: praca, związek, przyjaźń czy pasja.

Moja przyjaciółka miała kiedyś biznesową sesję z jakimś znanym fotografem. Zapytałam ją o wrażenia. Powiedziała, że ma mieszane uczucia. Pan ma bardzo dobre opinie, dlatego zdecydowała się na współpracę. Tymczasem fotograf ponoć miał dość duże mniemanie o sobie i swojej pracy, a rezultaty nie były aż tak spektakularne na jakie wskazywało jego zachowanie. Był za pewny siebie. Bo wiedział, bo robił to setny raz, bo znał przepis na pamięć.

Związek? Małżeństwo? Czy czasami nie jesteśmy za pewni siebie? Przecież się znamy tyle lat. Co mogło by się stać? Zawsze będziemy razem!!! No tak… ja byłam, aż do rozwodu 😉 Przyznaję się, że w pewnym momencie (wtedy) też czułam się za pewnie… Nie żeby to był jedyny powód, ale jeden z kilku…

Kiedy kochasz swoją pasję tak bardzo, że czasami zapominasz o jakimś drobnym szczególe, który może skończyć się tragicznie. Pewność siebie. Ilu tak zginęło? Motocykliści, spadochroniarze czy alpiniści. Wszystkie sporty ekstremalne – tam pewność siebie i swoich umiejętności jest potrzebne, jednak wystarczy jakieś niefortunne zrządzenie losu i ta pewność może zabić.

Zakalec jest bardzo dobry – zjadłam już pół blachy 😉 Oczywiście od męża się nasłuchałam, że w ciepłe miejsce trzeba było dać, że przykryć szmatką i takie tam… 😉 Za tydzień spróbuję jeszcze raz upiec ciasto na spokojnie i ze starannością jakbym piekła je pierwszy raz.

O innych dziedzinach życia też mam parę przemyśleń… 🙂 Trzeba ćwiczyć, starać się i ulepszać, nie osiadać na laurach, sprawdzać i podnosić kwalifikacje… być coraz lepszą wersją siebie bez tej „negatywnej” pewności siebie nazywaną zadufaniem (ta „dobra” pewność siebie jest bardzo potrzebna by normalnie funkcjonować).

Spokojnego tygodnia :*